กฎของซิมูเลชั่น

1. ผู้ที่อยู่ในซิมูเลชั่นไม่สามารถบอกได้ว่าอยู่ในซิมูเลชั่น

2. ซิมูเลชั่นย่อมมีกฎของโลก (worldbuilding) ที่อธิบายมันอยู่

   1. ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในซิมูเลชั่นเกิดจากการคำนวณเฟรมต่อเฟรม หากทราบสถานะของเฟรมก่อนหน้าโดยสมบูรณ์ จะสามารถคำนวณเฟรมถัดไปได้
   2. ผู้ที่อยู่ในซิมูเลชั่นไม่มีเจตจำนงเสรีอันเป็นเอกเทศจากกฎการคำนวณนี้ได้
   3. ซิมูเลชั่นสามารถถูกนิยามได้โดยสมบูรณ์ด้วยกฎเหล่านี้และสถานะตั้งต้นของมัน

3. ผู้ที่อยู่ในซิมูเลชั่นไม่สามารถกระทำกับโลกภายนอกได้

   1. เส้นเวลาของซิมูเลชั่น เริ่มขึ้นและจบลงสมบูรณ์แล้วอย่างเป็นเอกเทศกับเส้นเวลาในโลกภายนอก ไม่ต่างจากเหตุการณ์ในหนังสือนิยายซึ่งวางอยู่บนโต๊ะและสามารถเปิดข้ามไปอ่านหน้าไหนก็ได้
   2. ซิมูเลชั่นสามารถมีได้ตั้งแต่ระดับความละเอียดต่ำเช่นนิทาน ไปจนถึงความละเอียดสูงเช่นเกมคอมพิวเตอร์

4. ผู้ที่อยู่ในโลกภายนอกไม่สามารถส่งผลถึงในซิมูเลชั่นได้

   1. ฮาร์ดแวร์ใดที่สามารถคำนวณตามกฎได้ ไม่ว่าชิป เฟือง ปากกา หรือสมอง ก็สามารถรันซิมูเลชั่นได้
   2. ฮาร์ดแวร์ ซอฟต์แวร์ ที่ใช้รันซิมูเลชั่น ไม่มีผลเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นในซิมูเลชั่น
   3. เส้นเวลาของซิมูเลชั่น จะยืดให้ช้าลงหรือเร็วขึ้นอย่างไรก็ได้ จะรันซ้ำกี่ครั้งก็ได้ โดยไม่สามารถตรวจจับได้จากภายในซิมูเลชั่น
   4. การพยายามแทรกแซงเส้นเวลาของซิมูเลชั่นโดยการแก้ไขการคำนวณ ย่อมละเมิดกฎของโลกในข้อ 2. และทำให้เกิดซิมูเลชั่นใหม่ขึ้นมา อุปมาเหมือนการหยิบปากกาขึ้นมาแก้ไขข้อความในหนังสือนิยายทำให้เกิดนิยายเรื่องใหม่ แต่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงนิยายเรื่องเก่า

5. ทุกซิมูเลชั่นมีอยู่แล้วไม่ว่าจะมีผู้ค้นพบมันหรือไม่

   1. ซิมูเลชั่นไม่ได้ถูกใครสร้างขึ้น เหมือนที่ไม่มีใครสามารถสร้างจำนวนนับขึ้น มันเพียงถูกค้นพบ
   2. จำนวนของซิมูเลชั่นทั้งหมด คือวิธีการผสม (permutations) ที่เป็นไปได้ทั้งหมด ของกฎของโลกที่เป็นไปได้ทั้งหมด
   3. การมีอยู่ของซิมูเลชั่น ย่อมทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างในซิมูเลชั่นเกิดขึ้น ไม่ว่าจะมีผู้รันมันหรือไม่

6. เราอยู่ในซิมูเลชั่น