กฎของซิมูเลชั่น
ผู้ที่อยู่ในซิมูเลชั่นไม่สามารถบอกได้ว่าอยู่ในซิมูเลชั่น
-
ซิมูเลชั่นย่อมมีกฎของโลก (worldbuilding) ที่อธิบายมันอยู่
- ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในซิมูเลชั่นเกิดจากการคำนวณเฟรมต่อเฟรม หากทราบสถานะของเฟรมก่อนหน้าโดยสมบูรณ์ จะสามารถคำนวณเฟรมถัดไปได้
- ผู้ที่อยู่ในซิมูเลชั่นไม่มีเจตจำนงเสรีอันเป็นเอกเทศจากกฎการคำนวณนี้ได้
- ซิมูเลชั่นสามารถถูกนิยามได้โดยสมบูรณ์ด้วยกฎเหล่านี้และสถานะตั้งต้นของมัน
-
ผู้ที่อยู่ในซิมูเลชั่นไม่สามารถกระทำกับโลกภายนอกได้
- เส้นเวลาของซิมูเลชั่น เริ่มขึ้นและจบลงสมบูรณ์แล้วอย่างเป็นเอกเทศกับเส้นเวลาในโลกภายนอก ไม่ต่างจากเหตุการณ์ในหนังสือนิยายซึ่งวางอยู่บนโต๊ะและสามารถเปิดข้ามไปอ่านหน้าไหนก็ได้
- ซิมูเลชั่นสามารถมีได้ตั้งแต่ระดับความละเอียดต่ำเช่นนิทาน ไปจนถึงความละเอียดสูงเช่นเกมคอมพิวเตอร์
-
ผู้ที่อยู่ในโลกภายนอกไม่สามารถส่งผลถึงในซิมูเลชั่นได้
- ฮาร์ดแวร์ใดที่สามารถคำนวณตามกฎได้ ไม่ว่าชิป เฟือง ปากกา หรือสมอง ก็สามารถรันซิมูเลชั่นได้
- ฮาร์ดแวร์ ซอฟต์แวร์ ที่ใช้รันซิมูเลชั่น ไม่มีผลเปลี่ยนแปลงสิ่งที่เกิดขึ้นในซิมูเลชั่น
- เส้นเวลาของซิมูเลชั่น จะยืดให้ช้าลงหรือเร็วขึ้นอย่างไรก็ได้ จะรันซ้ำกี่ครั้งก็ได้ โดยไม่สามารถตรวจจับได้จากภายในซิมูเลชั่น
- การพยายามแทรกแซงเส้นเวลาของซิมูเลชั่นโดยการแก้ไขการคำนวณ ย่อมละเมิดกฎของโลกในข้อ 2. และทำให้เกิดซิมูเลชั่นใหม่ขึ้นมา อุปมาเหมือนการหยิบปากกาขึ้นมาแก้ไขข้อความในหนังสือนิยายทำให้เกิดนิยายเรื่องใหม่ แต่ไม่ได้เปลี่ยนแปลงนิยายเรื่องเก่า
-
ทุกซิมูเลชั่นมีอยู่แล้วไม่ว่าจะมีผู้ค้นพบมันหรือไม่
- ซิมูเลชั่นไม่ได้ถูกใครสร้างขึ้น เหมือนที่ไม่มีใครสามารถสร้างจำนวนนับขึ้น มันเพียงถูกค้นพบ
- จำนวนของซิมูเลชั่นทั้งหมด คือวิธีการผสม (permutations) ที่เป็นไปได้ทั้งหมด ของกฎของโลกที่เป็นไปได้ทั้งหมด
- การมีอยู่ของซิมูเลชั่น ย่อมทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างในซิมูเลชั่นเกิดขึ้น ไม่ว่าจะมีผู้รันมันหรือไม่
เราอยู่ในซิมูเลชั่น