Retrospective

เรื่องดีๆ ที่นึกออกอย่างแรกของปี 2016 คือปีนี้อ่านหนังสือจบ 15 เล่ม

ถึงจะเป็นนิยายซะเกินครึ่ง แต่ก็เป็นนิยายฮิวโก้ เนบิวล่า ห้าดาว ที่คุ้มค่าแก่การอดหลับอดนอนทั้งนั้น นอกจากนี้ยังบรรลุความตั้งใจอีกข้อ คือขยายขอบเขตการอ่านของตัวเอง โดยใช้ Goodreads แอบดูว่าเพื่อนๆ อ่านอะไรกันแล้วซื้อตาม ปีนี้เลยได้เปิดโลกเพิ่มขึ้นด้วยแนวคิดจากหนังสือคณิตศาสตร์ ประวัติศาสตร์ ชีววิทยา (ไว้จะทยอยมารีวิว)

ถ้า 2015 เป็นปีที่เริ่มเที่ยวคนเดียว, 2016 ก็เป็นปีที่เริ่มเที่ยวแผลงๆ คนเดียว ไปพิชิตยอดเขาเอง 2 ลูก ไปกับเพื่อนที่แล็บอีก 1 ลูก สอบเซอร์แล้วไปดำน้ำอีก 10 ไดฟ์ ทีนี้พอเที่ยวถี่ขึ้นทริปมันก็ภูธรขึ้นเรื่อยๆ ญี่ปุ่น นิวซีแลนด์ นี้ไม่มีแล้ว กลายเป็นมาเลย์ เขาค้อ เกาะหมาก ตามลิมิตทางงบประมาณ

ถ้า 2015 เป็นปีของยิม, 2016 ก็เป็นปีของคาร์ดิโอ เริ่มต้นปีด้วยการวิ่งฮาล์ฟมาราธอนที่ไม่เคยคิดว่าจะทำได้ ต่อด้วยวิ่งผลัดอีก 2 งาน แถมสมัครวิ่งเทรลข้ามไปถึงปีหน้า เลยต้องขยันซ้อมมากขึ้น แรงบันดาลใจที่สำคัญอีกอย่างคือทะลึ่งบอกหลายๆ คนไว้ว่าอยากเป็นอมตะ ก็เลยห้ามตายก่อนวันที่นวัตกรรมทางการแพทย์นั้นมาถึง

สิ่งที่เริ่มไว้ใน 2016 และตั้งใจจะส่งไม้ต่อไปยัง 2017 คือเพิ่มสัดส่วนของคอนเทนต์ที่ผลิต:คอนเทนต์ที่บริโภค ซึ่งปัจจุบันน่าจะอยู่ประมาณ 1:100 ให้กลายเป็น 1:50 ไม่ว่าด้วยการเขียนบล็อก ถ่ายรูป หรือฝึกวาดตัวก้างปลาโง่ๆ ใน Instagram Stories ก็ยังดี เพื่อช่วยให้กล้ามเนื้อส่วนความคิดสร้างสรรค์ยังไม่ฝ่อไปก่อน

สิ่งที่ล้มเหลวมา 2 ปีติดกันแล้วคือเรียนคอร์สออนไลน์ พวก Udacity/Coursera ไม่จบซักวิชา อะไรจะขี้เกียจทำการบ้านเบอร์นั้น

2016 เป็นปีที่มีความสูญเสีย ทั้งเพื่อนที่จากเราไป ทั้งคนที่ผ่านเข้ามารู้จักกับเราและผ่านออกไป เป็นปีที่ทำให้ตกผลึกว่าชีวิตคนเราทั้งแสนสั้น ทั้งประกอบขึ้นจากองค์ย่อยๆ ที่สั้นยิ่งกว่า

แต่ 2016 ก็มาพร้อมการผจญภัยบทใหม่ๆ มิตรภาพใหม่ๆ หนังที่ประทับใจหลายเรื่อง ประสบการณ์สำคัญที่ช่วยให้เราโตขึ้น ตลอดจนความสำเร็จแบบ small wins เต็มไปหมด

ลาก่อนปีแห่งไอติมกุลิโกะ ปีแห่งลูกเทพ ปีแห่ง Overwatch ปีที่แก่พอจะเริ่มระวังเรื่องสุขภาพ แต่ไม่แก่เกินจะโดดในคอนเสิร์ต Simple Plan ขอบคุณสำหรับกระทะ Black Pan แต่ไม่ขอบคุณสำหรับพรบ.คอมฯ ปีของ Donald Trump และ Kimi no Na wa ปีที่เอะอะโร้ดทริป เอะอะบอร์ดเกม เราไม่ใช่หมาป่า เราคนดี