6 ตุลาคม 2519

ถ้านักศึกษาในยุค 6 ตุลาคม 2519 มี Facebook เขาคงสามารถจะทำคลิปตลกๆ เสียดสีการเมือง ทำมุกคาราโอเกะ กดไลค์และแชร์ข่าวที่วิพากษ์เผด็จการทหารได้ ภายใต้ความปลอดภัยของชื่อปลอมและเพจที่ host อยู่บนเซิร์ฟเวอร์ที่ถูกปกป้องโดยรัฐธรรมนูญของสหรัฐอเมริกา

น่าเสียดายที่พวกเขาไม่มี เลยต้องใช้วิธีโบราณๆ อย่างเช่นแขวนป้ายผ้า จัดเสวนา และแสดงละคร แต่คนที่ไม่เห็นด้วยกับพวกเขาไม่ได้มาเขียนคอมเมนท์หยาบคาย หากแต่มาพร้อมปืน M16 และรอยยิ้มอันเลือดเย็น

ผมเรียนในโรงเรียนมัธยมว่า 6 ตุลาคม 2519 คือวันที่นักศึกษาใช้เสรีภาพเกินขอบเขต แต่เมื่อโตขึ้นผมถึงได้เรียนรู้ว่า การเสียดสีเป็นขั้นสูงสุดของศิลปะการวิพากษ์วิจารณ์ เพราะมันคือการใช้ปากกาไฮไลท์ความวิบัติบนผืนผ้าใบของความเป็นจริง ในวิชาโต้วาทีเรามีวลีละตินว่า reductio ad absurdum ที่หมายถึงการประชดให้สุดซอย เพื่อชี้ให้เห็นว่าตรรกะนั้นไม่ถูกต้องอย่างไร

ผมไม่รู้จักใครจากยุค 6 ตุลาคม 2519 แต่ถ้าพวกเขาเกิดในยุคนี้ เขาคงเป็นซักคนที่ผมกด follow หรือถ้าผมโชคดีเราอาจจะเป็นเพื่อนกัน ดังนั้นกรุณาอย่าตั้งคำถามที่โง่เขลาว่าเกิดไม่ทันแล้วมีอารมณ์ร่วมกับเหตุการณ์ในอดีตได้ยังไง เพราะปัจจัยหลายอย่างที่นำไปสู่การสังหารหมู่ในวันนั้นก็ยังคงมีอยู่ในวันนี้ และผมเชื่อว่าหลายๆ คนที่ร่วมรำลึกถึงวันนี้ ก็สามารถจินตนาการตัวเองเป็นหนึ่งในเหยื่อใต้ต้นมะขามในวันนั้น ได้โดยไม่ยากเย็น

ต่างนิดเดียวตรงที่พวกเราอัพสเตตัสเสียดสีอยู่ในห้องแอร์ แต่วีรชนเหล่านั้นต้องแลกสิทธิ์นั้นมาด้วยชีวิตของพวกเขาเอง

?